کد مطلب:50485 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

عالم قيامت چگونه عالمي است و فلسفه جاودانگي آن چيست؟

پيش از پاسخ دهي به پرسش شما توجه به دو نكته ضروري است: نكته اول: در عالم هستي عوالمي وجود دارد (در يك ديدگاه كلي سه عالم مادي، مثال، تجرد) هر يك از اين عوالم داراي احكام، قوانين و سنن مختص به خود است، عالم دنيا و عالم آخرت و قيامت دو عالم از عوالم هستي اند كه هر يك داراي آثار ويژه خود مي باشند به همين جهت است كه بر اساس آيات و روايات براي ورود روح و بدن به عالم قيامت نياز به تحول اساسي است تا روح و بدن قابليت پذيرش احكام و قوانين قيامت را بيابند به عنوان مثال بدن مادي در اين دنيا با سوزشي صدمه خورده و از ميان مي رود ولي در قيامت بسا تحولات اساسي كه در اين بدن ايجاد مي شود، به صورتي مي گردد كه در عين حال كه سوزش و ناراحتي شديد دارد اما بدن از ميان نمي رود [البته اين نسبت به دوزخيان است ]اگر اين تحولات نسبت به بدن مادي ايجاد نشود، اين بدن با اين صفات نمي تواند احكام و سنن قيامت را تاب بياورد. يا مثلاً در دنيا حركت و تغيير است، جوان پير مي شود، نو كهنه مي گردد، كهنه ها از ميان مي روند، گياهان پژمرده مي شوند و... اما در جهان آخرت تغيير و تحول اين چنيني وجود نداشته و نوعي ثبات و بقاء حاكم است {V(نك:نحل، آيه 96، يونس، آيه 24، حديد، آيه 20، آل عمران، آيه 197، نساء، آيه 77، كهف، آيه 46، مريم، آيه 76، طه، آيه 73، غافر، آيه 39 و...) V} در زندگي دنيوي خوشي با رنج، حيات با مرگ، لذت با محنت، اندوه با شادي، اضطراب با آرامش آميخته است. اما در آخرت چنين نيست، بلكه گروهي هميشه و از هر جهت متنعم، شاد و آسوده اند و دسته اي ديگر همواره معذب، غمگين و ناراحت اند {V(نك: قلم، آيه 33، رعد، آيه 34، طه، آيه 73، زمر، آيه 26، آل عمران، آيه 15، نساء، آيه 77، اعراف، آيه 32، يوسف، آيه 109، نحل، آيه 30 و ...) V} در واقع با توجه به آيات و روايات، در عالم قيامت نظام كنوني عالم مادي دگرگون مي شود، پديد آمدن زلزله عظيم در زمين {V(مزمل، آيه 14)V}، شكافته شدن درياها {V(تكوير، آيه 7)V} به حركت در آمدن كوه ها {V(كهف، آيه 47)V} و درهم كوبيده شدنشان {V(حاقه، آيه 14)V} خاموش گشتن ماه و خورشيد و ستارگان عظيم {V(تكوير، آيه 2)V} و پر از دود و ابر شدن فضاي جهان {V(فرقان، آيه 25)V} پاره اي از تغيير و تحول اساسي نظام كاينات است. در قيامت همه اسباب و روابط قطع مي شود و تمام ارتباطات و تأثيراتي كه موجودات در نظام وجودشان در عالم جسم و جسمانيت و نيز در عالمي كه به دنبال آن مي آيد، دارند، از ميان مي رود و نه شيئي در شيئي ديگر اثر خواهد كرد و نه شيئي از شيئي ديگر تأثير خواهد پذيرفت. نه از شيئي نفع برده خواهد شد و نه از آن زياني خواهد رسيد. {V(بقره، آيه 166، مؤمنون، آيه 101)V}. نكته دوم كه در واقع نتيجه تأمل و دقت در نكته اول است عبارت از اين است كه: ما نبايد انتظار داشته باشيم كه در عالم قيامت احكام، قوانين و سنن عالم مادي و دنيا جاري باشد و اگر گاهي در لسان آيات و روايات از مواردي چون خوردن، آشاميدن، با زنان جوان زيبا روي بودن، در كنار نهرها و زيردرختان بودن ياد مي شود، از باب تقريب ذهن ما به دريافت حقايق عالم قيامت است نه آنكه آشاميدن آنجا مانند آشاميدن اين جا باشد يا خوردن آنجا مانند خوردن اينجا و همين طور .... با توجه به اين دو نكته، پاسخ پرسش شما روشن مي گردد. بر اساس برخي آيات قرآن براي آدمي زنان پاك و باكره، خوش اندام و زيبا هست كه از آنها لذت مي برد، ولي بايد توجه داشت كه اين لذت همانند لذت جنسي اين دنيا نمي باشد. چنان كه زنان آنجا نيز مانند زنان اينجا نيستند، بلكه زناني هستند كه به هيچ وجه دچار عادت ماهانه نشده و همواره باكره خواهند بود. {V(نك:بقره، آيه 25، آل عمران، آيه 15، نساء، آيه 57، صافات، آيه 49 - 48، ص، آيه 52، زخرف، آيه 7، دخان، آيه 54، طور، آيه 20، الرحمن، آيه 56، 74 - 70، واقعه، آيه 23 - 22، 37 - 34، نبأ، آيه 33)V}. همچنين اهل بهشت مي توانند فرزند داشته باشند، ولي اين موضوع به دليل سنن حاكم بر قيامت به شيوه اي كه در اين دنيا وجود دارد نيست. نظام حاكم بر قيامت نظام دفعي است نه نظام تدريجي؛ يعني، در قيامت خواستن مساوي است با شدن و تحقق، برخلاف نظام اين عالم كه براي عملي شدن خواسته ها، بايد زمينه، اسباب و شرايط آن فراهم شود تا آن آرزو محقق گردد. در اين دنيا كسي كه فرزندي مي خواهد بايد ازدواج كرده و با جمع يك سلسله شرايط و به تدريج و در زمان معيني داراي فرزند شود. اما در نظام قيامت چنين نيست، بلكه بهشتيان هر چه مي خواهند، بر ايشان محقق مي شود، {V(نك: فصلت، آيه 31 و ق، آيه 35)V} و نياز نيست كه با جمع شرايط و پديد آمدن مقدماتي، به تدريج آن خواسته محقق شود. از اين رو، خواستن فرزند در عالم بهشت مساوي است با حضور بچه في الحال و در همان آن. چنان كه رواياتي نيز بر خصوص اين امر وارد شده است. {V(نك: استاد شجاعي، محمد، خواب و نشان هاي آن، مقدمه و تدوين: محمدرضا كاشفي، كانون انديشه جوان، تهران، چاپ دوم، 1379، صص 90 - 86)V}.